Een nieuw jaar, een nieuwe quiz :)

iedereen welkom: inschrijven door een mailtje te sturen naar chicolatinoranst@gmail.com

De eerste ChicoQuiz

Bijna 2 jaar later...

Twee jaar geleden waren de feestdagen een spannende periode... Geen idee wat me te wachten stond tijdens 5 maanden Peru. Dat het een onvergetelijke periode werd voor mij zullen jullie ondertussen wel geweten hebben. Nog steeds denk ik vaak aan de kinderen in Choquepata, de vriendelijke mensen die ik heb ontmoet (zowel Peruanen, Vlamingen, Nederlanders,...) als de soms rare momenten die ik heb meegemaakt...En deel deze dan ook nog steeds van harte (gevraagd en ongevraagd) met iedereen. Toen ik vertrok uit Peru was dat met pijn in het hart, maar evenzeer gelukkig dat ik terug de vertrouwde omgeving, vrienden en familie in België kon zien. Maar het idee blijft nog steeds dat het geen definitief afscheid was van Cusco! Dus tot het moment dat ik nog eens op het vliegtuig stap richting Latijns-Amerika, kan ik hopelijk hier ook mijn steentje bijdragen. 

 

We zijn nu in Ranst (kleinschalig) bezig het project in Choquepata financieel te ondersteunen, de eerste geslaagde activiteiten brachten al een mooi startbedrag op, waarmee we het specifieke project rond tandhygiëne in Choquepata willen ondersteunen (zie ook eens op onze facebookpagina, http://www.facebook.com/pages/Chico-Latino-Ranst/300014706779491?ref=hl#!/pages/Chico-Latino-Ranst/300014706779491) De eerst volgende activiteit op het programma is een kwis die zal plaatsvinden de eerste zaterdag van maart, maar daarover later meer...

 

Verder heb ik het geluk dat na een aantal jaren de mensen van Chico Latino ook willen kennismaken met België, dus deze zomer kwam niet alleen Violeta nog eens naar België, maar in september kwam Carmen (mijn 'Peruaanse mama' :)) samen met een vriendin het werk in België bekijken.

Het Chico Latino feest in Edegem was mede door haar aanwezigheid dan ook een groot succes! En ik was blij eindelijk een klein beetje voor haar terug te doen, na alle goed zorgen in Peru.

 

Zo blijft de band met Chico Latino, Cusco en Peru dus bestaan!

25 de febrero 2012!

allemaal noteren: 25 februari foto-avond over mijn tijd in Peru!

Belgicá, VKSJ y Polania

 

Ondertussen ben ik al een dikke maand terug thuis, dus de meesten zullen mij alweer hebben zien rondlopen in Broechem city (aangezien dat net iets kleiner is als Cusco Ciudad, is de kans op toevallige ontmoetingen hier iets groter ) en omstreken en in het Waalse landschap (VKSJ kamp kon natuurlijk niet ontbreken). Ik wil jullie nog eventjes meedelen dat mijn laatste week Peru nog goed verlopen is, met een mooi afscheid in Choquepata (met liedjes, gedichten en tekeningen van de kinderen) met heeeeeeeeeeeel veel knuffels. Erg mooi was dat een van de meisjes die die dag niet mocht komen omdat ze op haar kleinere broers en zussen moest passen om zes uur toch nog speciaal tot aan het lokaal is gelopen om dag te zeggen. Het was met pijn in het hart, maar de belofte ooit nog een keertje terug te keren dat ik de laatste keer de berg van Choquepata afwandelde om de bus te nemen naar Cusco.

‘s Vrijdags was er dan de laatste weekvergadering, die een beetje vroeger stopte, aangezien we met heel het team uiteten gingen, en extra leuk was dat ook Lucy (die mijn eerste maand hier ook nog voor Chico Latino werkte) uitgenodigd was! Het was fijn om een gezellige avond te hebben met iedereen die hier iets betekent voor Chico Latino (en de pizza was lekker ).

Zaterdag dan had Carmen nog wat familie uitgenodigd op vraag van mij, en Willy en Gloria en Eva. Helaas verliep de dag net iets hectischer als gepland Toen ik terug was van mijn zoektocht naar eetbare taarten had Carmen namelijk telefoon dat Hilde gevallen was tijdens een wandeling op de Picol en niet meer kon wandelen (en de batterij van haar GSM was bijna plat…!).

Uiteraard heel de familie ingeschakeld op zoek naar Hilde (want waar zat ze juist)… Na een snelle klim samen met Fabri en wat aanwijzingen van de campesino’s die we onderweg tegenkwamen kwamen we als eersten bij Hilde aan. Ondertussen was ook de burgemeester van San Jeronimo (gemakkelijk toch, contacten hebben ) op de hoogte gebracht en die had de brandweer en politie ook op pad gestuurd. Dan was nog het moeilijkste om die bij ons te krijgen. Gelukkig kon Fabri aan Marcell, die de politie bijhad, uitleggen waar we ongeveer waren, dus Fabri hen gaan opwachten terwijl ik een gemakkelijkere uitweg zocht uit de ‘kloof’ waar we toen zaten. Gelukkig ging het dan allemaal snel en was Hilde snel in een ziekenhuis en alle zussen en andere familie terug gerustgesteld . Het bleek dus nog een spannend einde te zijn van mijn verblijf in Cusco Gelukkig voor Carmen wou Zori komen helpen om het eten te maken, en waren Willy, Gloria en Eva ook een beetje te laat, zodat het etentje nog door kon gaan.  ‘s Avonds nog voor de laatste keer het nachtelijke Cusco verkent (ik ben heus blij dat het hier niet vriest ‘s nachts nu ) en het zat erop, een dikke 5 maand en half die voorbijgevlogen zijn!

Zondag dus terug naar België, met alweer een rush in Lima (jeuj, ik mocht weer in de snelle rij) en in Madrid, met mijn veel te zware valies (geluk gehad dat ik zo laat was in Lima en ze dus niet echt het gewicht van mijn rugzak controleerden) en veel te veel handbagage veilig aangekomen in Zaventem. Alwaar mijn ontvangstcomité naar de verkeerde deur stonden te staren en ik hen dus ben gaan zoeken ipv zij mij . Maar ik was blij iedereen terug te zien en ‘s avonds (na een deugddoende douche) nog wat VKSJ leiding te ontvangen thuis . Dat betekende dan echt het einde van mijn Peruaans avontuur!

Het koken op VKSJ kamp was ook zeker geslaagd (jeuj, patatjes!!), maar nadien was het dus tijd om aan mijn uitgestelde schoolwerk te beginnen (eigen schuld dikken bult).

Ondertussen zijn de vier papers veilig en wel doorgestuurd naar Kortrijk (of daar gaan we toch vanuit) en is het eindwerk ook in progressie. Dat laatste zal wel moeten aangezien ik morgen met de CM naar Polen vertrek, een bouwvakantie Hoe het daar allemaal loopt en wat de taalproblemen daar gaan geven horen jullie later misschien nog wel.

Alvast nog eens bedankt aan mijn bloglezers om mijn Peruaanse avonturen hier te volgen, bespaart mij heel wat vertelwerk

Más fiestas?!

Na de feesten van Cusco zijn ze nu begonnen de ontdekking van Machu Picchu te vieren, aangezien exact 100 jaar geleden Hiram Bingham bedacht, tiens dat ziet er hier wel sjiek uit. Cusco heeft dus een beetje overvloed aan toeristen te ontvangen (al moet ik zeggen dat ik daar de eerste dagen van de festiviteiten niet veel van gemerkt heb, het heeft hier vorig weekend namelijk vier dagen geregend, wat niet normaal is voor deze tijd van het jaar en ik ook niet meer gewoon ben, ‘t was twee maand geleden dat ik het heb zien regenen denk ik) en ook alles richting Aguas Calientes is zo’n beetje volgeboekt.

Deze week dan wel een beetje van de festiviteiten meegepikt, optredens, kunst, vuurwerk, het geld werd weer bovengehaald om de toeristen en Peruanen te plezieren. Dit kan natuurlijk niet zo blijven duren, en op de Plaza de Armas waren dan ook pamfletten te vinden die heel deze geldbesteding aan de kaak stelden en ook vragen stelden bij het hele toeristische Machu Picchu gebeuren, de lokale bevolking en de regering.

In Choquepata gaat het ook zo’n beetje zijn gangetje, spelen, huiswerk, handwerk, kleuren,… Vorige week had ik trouwens krijt bij, hinkelen vinden ze dus ook super (al heet dat hier wel plicplac ofzoiets), dus nu hang ik eraan elke dag .  Jaja, ik zal ze wel missen, de kindjes van Choquepata! Door alle feestdagen (ik weet niet goed waar ze ze trouwens blijven halen) hebben de kinderen vaak geen school, of wel school maar geen les, waardoor ze vaak geen huiswerk hebben en dus niet mogen/kunnen komen. Maar het blijft wel leuk om met de kinderen bezig te zijn die wel komen of ze nu huiswerk bijhebben of niet.

Zondag was het trouwens, voor mij denk ik, het laatste Fernandez Baca uitstapje, mijn Peruaanse familie. Samen met Carmen, Fabricio, Marcell, Angie, Erika en Silvana naar Andahualyllas gereden waar Cris werkt. Uiteindelijk bleek de helft van de familie (oa. ook Hilde en Violetta) te komen, dus na een gezellig ontbijt en een wandelingetje met de neven terug Watya gegeten… lekker

Cris, het pasgeboren kalfje en een van de koeien        Silvana en Erika

caminamos…

De oven                                   en het eten

 

Dit is waarschijnlijk mijn laatste blog vanuit Peru, tenzij deze week natuurlijk nog iets heel spannends gebeurd dat ik dringend moet melden Volgende week ben ik op dit moment namelijk aan mijn lange tocht terug naar huis bezig, op naar nieuwe avonturen, dichter bij huis

Haylli Qosqo!

Wat ooit nog eindeloos lang bleek te zijn, zijn nu nog maar 18 dagen. De tijd vliegt hier echt voorbij! Net zoals de feesten van Cusco trouwens. Na twee drukke weken kan de ‘rust’ weer terugkeren in Cusco, voor zover je een stad als dit rustig kunt noemen natuurlijk en de Cusquenos vinden wel snel ergens terug een reden om een feestje te vieren, daarvan ben ik na die tijd wel van overtuigd.

Ondertussen beginnen de gedachten aan na wat komt na Peru zich al stilletjes in mijn hoofd te nestelen, VKSJ kamp, papers, eindwerk, CM, het een al wat leuker dan het andere natuurlijk (en voor sommige dingen valt nog heel wat te regelen). Dus ik zal me wel kunnen bezig houden eens ik terug ben. Maar ondertussen beleef en geniet ik nog volop natuurlijk.

24 juni was het dus de hoogdag van Cusco, Inti Raymi, het feest van de zon, midwinternacht! En de zon, die was aanwezig hoor!

De ceremonie begint aan Qoricancha, gaat vervolgens naar de Plaza de Armas om te eindigen op Sacsayhuaman. (en overal was een massa volk)

De Inca en zijn vrouw passeren natuurlijk ook over de Plaza.

Nadien te voet zo snel mogelijk naar Sacsayhuaman, daar aangekomen bleek het daar zo vol te staan, dat we van de ceremonie daar uiteindelijk niet zo veel gezien hebben (het was nl de Peruvian way van kijken, gratis op de berg, tickets voor de tribunes kosten namelijk iets van een 120 dollar). Het leek er wel een reuze picknick, overal mensen die zaten, lagen, aten en dronken en een massa verkopers die echt geen slechte zaken deden.

Op naar boven, zoals duizenden anderen, samen met Eva en Sandra

Het afdalen van de hele stoet                      En ook cuy werd er verkocht

De ruïnes zelf waren afgesloten, dus bij deze, Sacsayhuaman zonder toeristen

Nu gaat het gewone werk dus weer helemaal zijn gangetje, zowel in Choquepata als in de oficina. Het is wel duidelijk dat het werkjaar volop in gang is voor Chico Latino, elke maand wordt er nu nieuw didactisch materiaal geïntroduceerd bij de pronoeis (de kleuterprogrammas voor de kinderen die niet naar de kleuterschool gaan) en de bibliotheken van San Jeronimo. Dat betekent natuurlijk ook wel dat het materiaal afgewerkt moet worden! Jaja, binnenkort word ik hier echt nog een handige harry

Hier zijn bijvoorbeeld de casas de lectura te bewonderen (leeshuisjes), waarvoor de lettertjes nog op alle 800 blokjes moest geschreven worden, de fiches geplastificeerd en gesneden en dan nadien alles bevestigen en inpakken, werk genoeg dus (en dat is lang niet het enige materiaal).